Artykuł ukazał się w Medical Maestro Magazine, Vol. 8, s./p. 1037-1184
Prof. dr hab. n. med. Jacek P. Szaflik – kierownik Katedry i Kliniki Okulistyki II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Chirurg specjalizujący się szczególnie w przeszczepach rogówki. Jest najmłodszym profesorem okulistyki w Polsce.
Wiedzę o współczesnych technikach operacyjnych poszerzał na kursach i stażach w Erlangen, Portland i Cincinnati. Jest zaangażowany we wdrażanie innowacyjnych technik chirurgicznych w okulistyce, w zakresie przeszczepów rogówki, chirurgii zaćmy i jaskry. Od 2012 roku specjalizuje się w operacjach zaćmy z wykorzystaniem lasera femtosekundowego. Autor lub współautor ponad 130 publikacji, czterech książek oraz licznych doniesień zjazdowych i wykładów na zaproszenie. Recenzent wielu zagranicznych czasopism okulistycznych. Od października 2012 r. pełni funkcję redaktora naczelnego „Kliniki Ocznej”, czasopisma Polskiego Towarzystwa Okulistycznego.
Magdalena Szumska: Kiedy będziemy mogli być świadkiem całkowitego przeszczepu oka?
Jacek Szaflik: Myślę, że może to jeszcze trochę potrwać, kierunek badań zmierza w inną stronę. Okulistyka, zarówno polska, jak i światowa, koncentruje się bardziej na wybiórczym leczeniu tych części oka, które są chore. Wraz z rozwojem technologii optycznych i elektronicznych, możemy wcześniej spodziewać się pewnych form protezowania układów, nad którymi trwają już prace i eksperymenty. Protezy te mogą pomóc w pewnym stopniu odzyskać widzenie osobom z zaawansowanymi chorobami oka. Ale przygotujmy się na wiele niespodzianek, bo XXI wiek jest czasem ogromnego rozwoju biotechnologii, z którymi wcześniej się nie spotykaliśmy. Wiele z nich trafia do medycyny, w tym też do okulistyki. W związku z tym moje przypuszczenie może okazać się błędne i kto wie, może jednak dojdzie do przeszczepienia całej gałki ocznej.
→ Lubisz wersję papierową? Zajrzyj tutaj ←
Na czym polegają trwające eksperymenty?
W tej chwili są to próby, pierwsze kliniczne sytuacje, w których mamy do czynienia z zastosowaniem mikrochipów działających jak protezy części centralnej siatkówki. Wraz z rozwojem techniki te urządzenia będą coraz doskonalsze. W tej chwili są na poziomie bardzo eksperymentalnych badań, które zapewne w przyszłości wejdą do szerszych klinicznych zastosowań.
Nie jest Pan pierwszą osobą w rodzinie, która poświęciła się okulistyce. Pana ojciec, profesor Jerzy Szaflik jest bardzo znanym i cenionym lekarzem. Pan poszedł w jego ślady – to dar czy trudność?
To przede wszystkim ogromny zaszczyt. Mój ojciec jest bardzo aktywnym zawodowo lekarzem i naukowcem. To ogromne dobrodziejstwo móc obserwować taki wzór osoby, niezwykle poświęconej okulistyce, oddanej pacjentom, poświęconej organizacji ochrony zdrowia i okulistyki. Drugą stroną medalu jest fakt, że poprzeczka postawiona jest wysoko, ale myślę, że to jest czynnik mobilizujący. W takich sytuacjach, jako ludzie musimy starać się równać w górę i osiągać coraz więcej we wszystkich dziedzinach. Dlatego myślę o tym tylko pozytywnie (uśmiech).
