Średni przychód na godzinę pracy gabinetu oraz średni przychód na godzinę otwartego gabinetu są z kolei bardzo dobrymi wskaźnikami pokazującymi nam możliwości rozwoju gabinetu, nie zaciemniając nam pola obliczeń związanych z kosztami i przychodami.
Oba wskaźniki trzeba obliczać parami, bo tylko porównanie ich ze sobą niesie większą wartość. Przykładowo pierwszy wskaźnik wynosi 210 zł, a drugi 90 zł. Interpretacja jest jednoznaczna: za mało wykorzystujemy gabinet, realizując przychody, ale pod warunkiem takim, że w gabinecie jest pacjent. Jeśli gabinet dodatkowo obciążony jest kosztami stałymi takimi jak dyspozycyjny personel, należy uruchomić dodatkową liczbę wizyt/pacjentów lub zmniejszyć ilość godzin otwarcia gabinetu. Koszty się wówczas zmniejszą, a zyski na działalności zwiększą.
Każdy ze wskaźników ma swoją rolę w procesie podejmowania decyzji. Prawidłowe obliczenia, zdolności interpretacyjne i wiedza ekonomiczna pozwolą na efektywne myślenie o kierunkach rozwoju nawet najmniejszej placówki medycznej. Wskaźnikom trzeba poświęcić czas, a interpretacje powinny zostać potwierdzone przed doświadczonego ekonomistę-praktyka.
dr n. ekon. Magdalena Szumska
