Artykuł ukazał się w Medical Maestro Magazine, Vol. 14, s./p. 1925-2072
Pacjent jako podmiot opieki jest dzisiaj bardzo wymagającym klientem. Często pojawiają się zarzuty, że pacjenta traktujemy jak klienta, że nie jest to dobre dla pacjenta. Wydaje się jednak, że właśnie takie podejście sprawia, że pacjent jest w centrum uwagi, ma swoje prawa, jego zdanie ma znaczenie, oczekujemy od niego podejmowania decyzji świadomych, nie podejmujemy ich za pacjenta. Wola pacjenta jest szanowana.
Oczywiście są sytuacje, kiedy jest inaczej i są to sytuacje zgodne z prawem, np. decyzje w sprawie niepełnoletnich czy ubezwłasnowolnionych osób, ale też w sprawie ciężko chorych, nieprzytomnych osób. Szczególnie ważne są sytuacje, kiedy osoby uprawnione do podejmowania decyzji za innych utrudniają prawidłowe leczenie, odmawiają wyrażenia zgody na świadczenia, które mogą uratować życie lub zdrowie. Wówczas w podejmowaniu decyzji bierze udział Sąd a w sytuacji ratowania życia, co najmniej dwóch lekarzy. Zgodnie z art. 33 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty:
- Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
- Decyzję o podjęciu czynności medycznych w okolicznościach, o których mowa w ust. 1, lekarz powinien w miarę możliwości skonsultować z innym lekarzem.
- Okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, lekarz odnotowuje w dokumentacji medycznej pacjenta.
Uznanie woli i oczekiwanie na wyrażenie tej woli to też jest prawo pacjenta. Są sytuacje, które mogą być niezrozumiałe i trudne dla personelu medycznego, jednak z punktu widzenia pacjenta, jego sytuacji, stanu biopsychospołecznego mogą być całkowicie wytłumaczalne.
